Nanggeuy Endog Beubeureum na

Kawitan nanamah teu percanten aya jalmi bisa ngapung, ari baheula nuju barudak sok di pasihan dongengteh anu matak kataji ku carios sepuh saurna jalmi teh bisa kitu, jeung bisa kieu, tapi ayeuna dongeng etateh sayaktosna mangrupikeun motivasi sepuh urang ka urang anu tiasa ngalantarkeun hirupna alam bawah sadar urang anu di pelakeun ka urang ti para sesepuh urang.

Geuning ayeuna nembe sadar yen ibu rama urang teh anu pangpayuna masihan palajaran hirup ka urangteh, tina sagala rupi masalah anu bakal ka sorang ku urang, tapi sok sakapeung dina diri urang nolak kana papatah sepuh urang, sakapeung mah nyebut kolot bawel, kolot cerewed, tapi gening ayeunamah sadar etateh tanda yen sepuh urang teh nyaah pisan ka urang, geuning ayeunamah sadar  upami urang udur, kolot sok dumareuda kajeun nyeri dirina batan nyerieun budakna, duh karaos ayeunamah gening sepuh urang teh nyaahna ka urang alahbatan nyekel kana endog beubeureumna.

Ayeuna urang parantos sawawa, putra aya, putu keur lulucuna, meni kacida ka tinggal pisan kanyah sepuhteh moal putus tepi ka akhir jaman oge.

Tah kukituna ayeunamah urang ngan tiasa ngaamatkeun ka barudak, sareng ka  incuteh nyaeta sing nyaah aranjeun ka ibu sareng rama, ka Aki sareng Nini. Da ku lantaran eta urang tiasa hirup, tiasa jeneng, anu pasti tiasa ngaraoskeun kanikmatan anu di paparinkeun ku Allah Subhanahu Wataala, kulantaran ayana sepuh sepuh urang sadayana.